طلاق یک طرفه

طلاق یک طرفه به نوعی از طلاق گفته می شود که در آن زن یا شوهر به هر دلیلی قصد ادامه زندگی مشترک با طرف مقابل خود را ندارد و مستقیماً و بدون موافقت طرف مقابل درخواست طلاق خود را با استناد به مدارک و دلایل محکمه پسند به مراجع ذیصلاح و قانونی ارائه می دهد. معمولا در طلاق یک طرفه توافقی بین زوجین بر سر مسائل جاری زندگی زناشویی و حقوق طرفین وجود ندارد و هر یک از طرفین طلاق خواستار گرفتن حق و حقوق خود مثل مهریه، نفقه، اجرت المثل، حضانت فرزندان و… می باشد.

انواع مصادیق طلاق یک طرفه

طلاق یک طرفه با توجه به شخصی که چنین درخواستی را به مراجع قضایی و قانونی ارائه می دهد متفاوت است و به دو بخش طلاق از طرف مرد و طلاق از طرف زن تقسیم می شود. هر چند در طلاق یک طرفه یکی از زوجین خواستار خاتمه دادن به زندگی مشترک می باشد.
اما با توجه به قاعده و قوانین جاری کشور و شرع اسلام شرایط زن و مرد برای درخواست یک طرفه طلاق متفاوت است و تا این شرایط برای مراجع قانونی و قاضی مربوطه با ارائه دلایل و شواهد محکمه پسند استنباط نشود و به اثبات نرسد حکم طلاق یک طرفه صادر نمی شود. در ادامه هر یک از مصادیق طلاق یک طرفه به صورت جداگانه مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

طلاق یک‌ طرفه از طرف مرد

طلاق یک طرفه از طرف مرد زمانی مطرح می شود که مرد به هر دلیلی تمایل به ادامه زندگی مشترک با زوجه خود را ندارد و قصد دارد از همسر خود جدا شود.
قانونگذار با اتکا به موازین شرع مقدس اسلام در ماده 1133 قانون مدنی به صراحت تاکید می ‌کند که مرد مسلمان هر زمان که بخواهد می ‌تواند زن یا زوجه دائمی خود را طلاق دهد. در حال حاضر مطرح کردن حق طلاق از طرف مرد در مراجع قضایی با استناد به این ماده قانونی انجام می شود.
اما برای آن که قاضی بتواند رای یک طرفه طلاق از طرف مرد را صادر کند باید مرد یا زوج دلایل مشخص و محکمه پسندی را به دادگاه ارائه دهد تا قاضی و دادگاه مربوطه با استناد به آن ها حکم طلاق از طرف مرد به صورت یکطرفه را صادر کند. برای آنکه رای طلاق یک طرفه از طرف مرد به وسیله مراجع قانونی پس از ارائه دلایل محکمه پسند صادر شود.
مرد باید فرایند طلاق شامل مراحلی مثل ارائه درخواست طلاق به دادگاه خانواده، شرکت در جلسات مشاوره، تطبیق شرایط دادخواست مطرح شده با ماده 51 قانون آیین دادرسی مدنی، ارائه گواهی عدم سازش به دادگاه، پرداخت حقوق زن شامل مهریه نفقه و اجرت المثل و … را به طور کامل انجام دهد. به طور کلی برای آن که دادگاه به درخواست طلاق یک طرفه از سمت مرد رسیدگی نماید.
مرد یا زوج باید مراحلی مثل مراجعه به دفتر قضایی و ارائه دادخواست صدور گواهی عدم امکان سازش، ارائه گواهی عدم سازش به دادگاه خانواده، ارجاع به داوری و معرفی فردی متاهل بالای 30ساله و آگاه به مسائل شرعی، خانوادگی و اجتماعی از نزدیکان زن یا مرد به عنوان داور، پرداخت حقوق مالی زن مانند مهریه، نفقه و اجرت المثل و …، دریافت تایید گواهی عدم سازش از دادگاه و در پایان مراجعه به دفاتر ازدواج و طلاق با ارائه تاییدیه گواهی عدم سازش و جاری شدن صیغه طلاق می باشد.

طلاق یک طرفه از طرف زن

طلاق یک طرفه از طرف زن زمانی مطرح می‌شود که زن به هر دلیلی قصد ادامه زندگی مشترک با شوهر خود را ندارد و برخلاف میل شوهر می خواهد به زندگی مشترک خاتمه دهد.
بر اساس قواعد شرع مقدس اسلام و قانون معدنی که با الهام گیری از شرح مقدس تهیه و تدوین شده است حق طلاق با مرد است و مرد می تواند هر زمانی که بخواهد حتی بدون ارائه دلایل موجه قانونی و شرعی زوج خود را با پرداخت حقوقی که در قانون برای او مشخص شده است طلاق دهد.
اما وقتی زن بخواهد از مرد به صورت یک طرفه طلاق بگیرد در حقیقت شرایط متفاوت می شود و اتفاقی بر خلاف قواعد کلی کار حادث می شود که این امر بر خلاف قاعده بوده و بار اثباتی آن بر عهده زن است. به بیان دیگر زن باید با ارائه دلایل محکمه پسند دادگاه را مجاب نماید که حکم طلاق یک طرفه برای او صادر کند.
به همین دلیل زنی که قصد گرفتن حکم طلاق یک طرفه از دادگاه را دارد قبل از انجام هر کاری باید با یک وکیل متبحر و مجرب در زمینه دعاوی خانوادگی مشورت نمایند تا بتوانند قبل از شروع فرایند قانونی و ارائه دادخواست طلاق یک طرفه یا در حین فرایند طلاق از مشاوره های حقوقی و قانونی او استفاده نمایند.
چرا که محاکم قضایی در کشورهای اسلامی به‌ خصوص ایران به دلایل شرعی‌ براحتی و بدون ارائه دلایل مستدل و محکمه پسند حکم طلاق از طرف زن را صادر نمی کنند.
وقتی زوجه به هر دلیل قصد داشته باشد از زوج یا شوهر خود به صورت یک طرفه و بدون تمایل طرف مقابل به طلاق جدا شود ابتدا باید به دفاتر خدمات الکترونیک قضایی مراجعه کرده و دادخواست طلاق یک طرفه را تنظیم و ارائه نماید.
سپس این دادخواست از طریق دفاتر قضایی به دادگاه صلاحیّت دار ارجاع می شود و دادگاه در زمان مقرر به دادخواست ارائه شده رسیدگی می کند.
دلایل طلاق از طرف زوجه در حقیقت‌ باید در چهارچوب دوازده گانه بند ب عقدنامه قرار گیرد تا دادگاه بتواند با استناد به آن رای حق طلاق از طرف زن را صادر کند.
از جمله دلایلی که زن می تواند با اتکا به آن در دادگاه و مراجع قضایی حکم طلاق یک طرفه دریافت کند می توان به مواردی که در ادامه می آید اشاره کرد که پس از مطرح شدن در دادگاه صالحه باید اثبات شود تا دادگاه برای صدور حکم بتواند به آن ها استناد کند.

• عدم پرداخت نفقه از طرف مرد، عدم قدرت باروری مرد یا ناتوانی در برقراری رابطه جنسی با زن
• مبتلا بودن مرد به بیماری های واگیردار و مقاربتی خطرناک یا بیماری های روانی خارج از کنترل
• عدم تفاهم زوجین برای ادامه زندگی مشترک و یا ترک خانه توسط مرد به مدت 6 ماه متوالی یا 9 ماهه متناوب بدون عذر موجه
• روابط نامشروع مرد با زنان دیگر
• ازدواج مجدد مرد بدون اجازه زن عقدی
• انجام جرائم خلاف شرع و عرف جامعه توسط مرد یا حبس بیشتر از5 سال مرد در زندان
• ضرب و جرح یا فحاشی مرد به زن
• خیانت مرد به زن و اثبات این موضوع در دادگاه صالحه
• توقعات جنسی نامعقول و بیمارگونه مرد از زن
• ترک زن و فرزند توسط مرد به خاطر مهاجرت یا سفرهای طولانی
• اعتیاد به مواد مخدر و مشروبات الکلی

در طلاق یک طرفه به چه نکاتی باید توجه شود؟

از جمله نکاتی که در طلاق یک طرفه باید به آن توجه شود می توان به مواردی که در ادامه می ‌آید اشاره کرد. یکی از نکاتی که در طلاق یک طرفه باید به آن توجه شود این است که زوجه نمی تواند به همسر خود وکالت کامل برای طلاق بدهد بلکه انجام وکالت طلاق برعهده وکیل دادگستری است.
اگر حکم طلاق یکطرفه حضوری باشد باید پس از صدور حکم، موعد تجدید نظر آن که حدود 20 روز است از تاریخ ابلاغ دادنامه سپری شود تا در دفتر خانه های طلاق صیغه طلاق جاری شود و در صورت غیابی بودن حکم طلاق یک طرفه باید موعد وا خواهی، تجدیدنظر و فرجام آن که تقریباً زمانی در حدود 66 روز است سپری شود تا صیغه طلاق در دفترخانه ها قابل اجرا باشد.
بعد از طلاق یک طرفه از طرف مرد یا زن در صورتی که زوجین فرزندانی داشته باشند حضانت فرزند دختر تا سن 7 سالگی با مادر و از سن 7 سالگی تا 9 سالگی با پدر است.
اما در صورتی که فرزند آن ها پسر باشد حضانت پسر تا سن 7 سالگی با مادر و از سن 7سالگی تا 15 سالگی با پدر خواهد بود. زمانی که حضانت فرزندان از نظر قانونی با مادر است مردم موظف به پرداخت نفقه و خرجی آنها به زن می باشد.
زمانی که دختر به سن 9 سالگی و پسر به سن 15سالگی برسند از حضانت فرمایشی و قانونی خارج شده و می توانند خودشان انتخاب کنند که با پدر یا مادر زندگی نمایند.

سخن پایانی
طلاق یک طرفه به نوعی از طلاق گفته می شود که یکی از زوجین چه مرد یا زن به هر دلیلی قصد ادامه زندگی با طرف مقابل خود را نداشته و برخلاف میل طرف مقابل قصد خاتمه دادن به زندگی مشترک را دارد.
بر اساس قوانین جاری و مدنی که الهام گرفته از شرع مقدس اسلام است مرد هر زمان که بخواهد می تواند زن خود را طلاق دهد. منتهی قبل از جاری شدن صیغه طلاق باید همه حقوق قانونی زوجه خود را پرداخت نماید.
هر چند در سال‌ های اخیر برای صدور حکم طلاق یک طرفه مرد هم باید دلایل محکمه پسند و مناسب به مراجع قانونی ارائه دهد تا قاضی یا محاکم قضایی را مجاب به صدور حکم طاق یکطرفه نماید.
با تمام این تفاسیر شرایط صدور حکم طلاق از طرف زن سخت تر است و زن حق طلاق گرفتن از مرد را ندارد مگر مستندات و دلایل محکمه پسندی با توجه به مندرجات دوازده گانه ای که در عقدنامه ثبت شده است به دادگاه ارائه دهد تا حکم طلاق یک طرفه از طرف مراجع قانونی و دادگاه های صلاحیت دار برای او صادر گردد.